Reely ARF 595 mm Mini-Neptune, PNP 数据表

Lot po krzywej wprowadza się za pomocą steru poprzecznego, przez co następuje skłon modelu na stronę. Po

osiągnięciu żądanego ukośnego położenia modelu ster poprzeczny jest ponownie wprowadzany w swe położenie

środkowe. Jednocześnie poprzez lekkie ciągnienie drążka sterowego steru wysokości następuje kontynuacja lotu po

krzywej na stałej wysokości.
Gdy model leci w żądanym kierunku, wówczas za pomocą krótkiego wychylenia steru poprzecznego w kierunku prze-

ciwnym następuje ponowne ustawienie modelu w poziomie i powrót steru wysokości do położenia środkowego. Na

początek nie należy wprowadzać lotu modelu po bardzo ostrych zakrętach a w czasie lotu po krzywej należy również

zwracać uwagę na utrzymanie stałej wysokości lotu.

  Ważne!

Skuteczność działaniowa sterów przy ich pełnym wychyleniu jest bardzo wysoka. W fazie przyuczania się

należy  dlatego  stosować  niewielkie  sygnały  sterowania  celem  uniknięcia  niekontrolowanych  względnie

niespodziewanych stanów modelu w locie.

W czasie lotu modelu zwracać zawsze uwagę na dostateczną prędkość minimalną lotu. Przy zredukowanej

mocy silnika zbyt silne pociągnięcie drążka sterowego steru wysokości powoduje zwolnienie prędkości mo-

delu i jego przechył w kierunku do przodu nad wierzchołkiem kadłuba lub na bok nad powierzchnią nośną.

Dlatego początkowo należy prowadzić loty na dostatecznie bezpiecznej wysokości, by móc przyzwyczaić

się do charakterystyki sterowania modelem. Nie należy też latać zbyt daleko, aby móc w każdej chwili

jednoznacznie określić położenie modelu w locie.

Jeżeli model w trakcie lotu po prostej wykazuje stałą tendencję do zmiany kierunku w jedną stronę, wówczas za

pomocą  układu  regulacji  wyważenia  modelu  należy  skorygować  wymagane  położenie  neutralne  danego  drążka

sterującego.

Zredukować moc silnika i wykonywać lot po trajektorii dużych płaskich okręgów. Nie należy przy tym zbyt mocno

pociągać za ster wysokości, by móc zgodnie z założonym celem precyzyjnie redukować wysokość lotu. Ostatnią

krzywą przed podejściem do lądowania należy tak wybrać, by lądowanie na otwartej przestrzeni nastąpiło pod wiatr,

aby w razie awarii było do lądowania dostatecznie wiele miejsca i aby przy podejściu do lądowania zbędna już była

istotna korekta kierunku lotu.
Należy przy tym zawsze zwracać uwagę na dostateczną prędkość lotu i nie zmniejszać zbytnio prędkości modelu

poprzez silną redukcję mocy silnika względnie zbyt mocne pociągniecie steru wysokości. Dopiero na krótko przed

przyziemieniem modelu wyłączyć silnik, przez co model ląduje przy całkowicie przeciągniętym sterze wysokości.